| 中华人民共和国
Zhōnghuá Rénmín Gònghéguó
Çin Halk Cumhuriyeti
|
 |
 |
| (Çin bayrağı) |
(Çin devlet forsu) |
|
 |
| Resmi dil |
Standart Çince(普通话 Pu Tong Hua)¹ |
| Başkent |
Pekin (Beijing) |
| Önemli şehirleri |
Şanghay(Shanghai), Tianjin, Hongkong, Chongqing |
| Devlet Başkanı |
Hu Jintao |
| Başbakan |
Wen Jiabao |
| Yüzölçümü |
9.572.419 km² |
| Nüfus |
1.321.851.888 (tahmini Temmuz 2007) |
| Nüfus Yoğunluğu |
136,5 kişi / km² |
| Coğrafi konumu |
Kuzeyinde Moğolistan, kuzey doğusunda
Rusya ve Kuzey Kore, doğusunda Sarı Deniz ve Doğu Çin Denizi, güney doğusunda Güney Çin Denizi, güneyde Vietnam, Laos, Birmanya, Hindistan, Bhutan ve Nepal, güney batıda Pakistan, Afganistan, Tacikistan, Kırgızistan ve Kazakistan ile çevrilidir.
|
| Kişi başışna GSYİH |
1.089 US-$ (2004) |
| Bağımsızlık |
1 Ekim 1949 |
| Para birimi |
Renminbi |
| Saat dilimi |
UTC+8 = MEZ+7 |
| İnternet alan adı |
.cn |
| Uluslararası arama kodu |
+86 |
| (¹) Ülkenin resmi dili bir kuzey lehçesi olan Mandarin Çince’sidir. Ayrıca Pekin, Hunan, Gan ve Huizhov gibi farklı lehçeler de
konuşulmaktadır..
|
Dünyanın en kalabalık nüfuslu ülkesi Çin'in yaklaşık dört bin yıl geriye uzanan bir kültürel geçmişi bulunmaktadır.Günümüz medeniyetinin temel taşlarını oluşturan kağıt, barut, pusula ve matbaacılık gibi pek çok buluşun kökenleri Çin'e dayanmaktadır.Komünist yönetimin etkisiyle bir süre ekonomik açıdan duraklama yaşayan ülke son yıllarda dünyanın en önemli ekonomik güçlerinden biri haline gelmeye başlamıştır.Çin'in bölgede nüfuzu da askeri alandan çok ekonomi üzerinde kendisini hissettirmektedir.
Genel Bilgiler [değiştir]
Binlerce yıl süren hanedanlar ardından 20. yüzyılın başında cumhuriyet yönetimine geçen Çin'de 1949'da, Komünist Parti ve Mao Zedong öncülüğünde Çin Halk Cumhuriyeti ilan edildi.
Bu tarihe kadar ülkeyi yöneten Çan Kay-Şek'in yönetimden isimlerle Tayvan'a kaçması, günümüzde hala süren Tayvan sorunun da başlangıcı oldu.
Uzun yıllar kapalı bir ekonomi yapısı gösteren Çin, 1980'lerin başlarında, kollektif tarım uygulamasını durdurdu ve özel teşebbüse yeniden izin verdi.
Şu anda Çin dünyanın en büyük ihracatçılarından ve rekor düzeylerde dış yatırım çekiyor . Dünya Ticaret Örgütü'ne katılma hakkı kazanan Çin'in bu anlamda yakında yeni bir devrim yaşayacağı düşünülüyor. Bu şekilde Çin dış pazarlara daha kolay erişim hakı kazanacak, ancak dış rekabete de açık hale gelecek.
Bu durumun özel sektör yatırımlarını arttırması ve devlet hala iktidarda tekelini ve bireyler üzerindeki sıkı denetimini sürdürüyor.
Yetkililer muhalefet yönünde hareketleri vakit kaybetmeden bastırırken, sözünü sakınmayanlar çalışma kamplarına gönderiliyor.
İnsan hakları savunucuları Çin'i her yıl yüzlerce kişinin idam edilmesi ve işkencenin önlenememesi dolayısıyla eleştiriyorlar.
Çin'in Tibet üzerindeki hakimiyeti de tartışma yaratmaya devam ediyor. İnsan hakları örgütleri, Çinli yetkilileri Tibet'te Budist kültürünü sistematik olarak bastırmakla ve Çin içinde özerklik talep eden Budistlerin ruhani lideri Dalai Lama'ya sadık rahiplere eziyet etmekle suçluyorlar.
Ayrıca Doğu Türkistan'daki Uygur Türkleri'de Doğu Türkistan'da 915 Uygur Türkü'nün Öldürülmesinden ve dinlerinin gereklerini rahatça uygulayamamaktan yakınıyorlar. Çünkü çin kaynaklarının çok büyük bölümünü doğu türkistandan elde ediyor. Bunu için Doğu Türkistan halkını sindirmek istiyor.Ayrıca Çin insan hakları ihlalleri en çok olan ülkelerden birisi.
Mao Zedung dönemi [değiştir]
Çin Halk Cumhuriyeti Çan Kay Şek liderliğindeki Kuomintang'ın yenilmesiyle, Mao Zedong tarafından 1 Ekim 1949'da kuruldu. Mao her yönden sosyalist bir devlet kurmak için çalışmaya başladı. Stalin'in ölümüyle ülkede bir süre daha özgürlükçü bir atmosfer hakim oldu. Ama zamanla Mao eleştirilere kapalı ve yoldaşlarına güvenmez bir çizgi çizmeye başladı. 1958 yılında başlattığı modernleşme hareketi ve endüstri ile ziraati birleştirmeyi öngören düzenlemeleri büyük başarısızlığa uğrayan Mao politik açıdan zor durumda kaldı. Bu başarısızlığı 1960'larda partinin Maoistler ve pragmatistler olarak ikiye ayrılmasına neden oldu. Mao bir süre arka plana çekilse de halk arasında bir kült olmaya devam etti. Fakat ülkenin kurucusu devrimi tamamlamak istiyordu ve hala özellikle ordu tarafından destekleniyordu. Bu nedenle "kültürel devrim" adıyla yeni bir dizi çalışmayla politik hayata aktif olarak geri döndü. Zamanla çevresindeki hemen herkesle arası açılsa da, 1976 yılında ölene kadar kültürel devrimine devam etti.[1]
Kültürel Devrim [değiştir]
Mao kültürel devrim üzerine düşüncelerini "Küçük Kırmızı Kitap" başlığıyla yayınladı. Bu kitap, ordunun da desteğiyla, kısa sürede milyonlarca kopya olarak çoğaltılarak halka dağıtıldı. Ona göre "kapitalist yol"u seçen herkese karşı bir çeşit savaş açan Mao, edebiyat ve sanat alanında da yoğunlukla propaganda içerikli sosyalist gerçekçilik akımını savundu.[2]
Çin Halk Cumhuriyeti Yerleşim Dağılımı
Xinjiang Uyghur A.R Bölgesi
Zhou En Lai Başbakan oldu. Zhou, 8 Ocak 1976 yılında 78 yaşında öldüğünde, Çin Komünist Partisi içinde " ılımlılar" ve "radikaller" olmak üzere iki kutup oluştu. Radikalleri; 82 yaşındaki Mao Tse-Tung'ım eşi Chian Chin yönetiyordu. Chou ölünce, Başbakanlığa Deng Şaoping'in gelmesi beklenirken, Hua Kuo-feng Başbakan oldu. Mao, 9 Eylül 1976'da 72 yaşında ölünce, eşi Chiang yönetiminde etkinliğini devam ettirmek istedi. Ancak, Başbakan Hua, hem parti başkanlığını ve hemde Askeri Komite Başkanlığını ele geçirdi. Bunun sonucu olarak Mao'nun eşi ve üç taraftarı tutuklandı. Bu, radikallerin mücadeleyi kaybetmesi demekti.
Çin Milli Kongresi, Şubat 1978'de, 1985 yılına kadar gerçekleştirilecek Dört Modernizasyon Programını kabul etti. Bu program ile; Tarım, Endüstri, Bilim, Teknoloji ve Savunma alanlarının, 1985'e kadar çağdaş şartlara kavuşturulması öngörülmekteydi. Fakat, programın maliyeti 600 milyar doları bulmaktaydı. Bu maliyet Çin'i yabancı sermaye teminine yöneltti. Komünist Partinin Mart 1978'de Deng Şaoping'i Başbakan yardımcılığına seçmesi sonucu Çin, önce Japonya yanaştı ve iki devlet arasında Şubat 1978'de 60 milyar dolarlık bir ticaret antlaşması imzalandı. Bu antlaşma, Çin ve Japonya arasında 1937'den beri devam eden savaş halini de sona erdirmiş oldu. Ağustos 1978'de Çin ile Japonya arasında " Barış ve Dostluk" antlaşması imzalandı ve Ekim 1978'de de Deng Şaoping Japonya'yı ziyaret etti. Böylece, Mao'nun ölümünden iki yıl sonra Çin, batıya açılmaya başladı. 1978 yılından itibaren de Amerika ile yakınlaşmaya başlayan Çin, bu ülkeden silah satın alımını başlattı.
Kısacası halk tarafından hoş görülmeyen bu ticaret kızgınlık yarattı ancak bir devrime yol açmadı.
Devlet Başkanı: Hu Jintao
Mart 2003'te Ulusal Halk Kongresi tarafından seçilene dek pek tanınmıyordu.
1964'ten bu yana Komünist Parti'nin sadık bir üyesi olan Hu, parti kariyerine 1970'lerin sonunda başladı.
1980'lerde Guizhou ve Tibet'te parti başkanlığı yapan Hu, bu dönemlerde bağımsızlık yanlısı gösterilerin bastırılmasında rol oynadı.
Hu 1992'de, Komünist Parti'nin karar organı olan Politbüro Daimi Komisyonu'nun en genç üyesi oldu.
Bu atama Hu'nun başkanlık için en önemli taliplerden biri haline gelmesi biçiminde yorumlandı. Bu beklentiler Hu'nun 2002 yılında düzenlenen Komünist Parti kongresinde parti lideri olarak Jiang Zemin'in yerini almasıyla gerçekleşti.
Ancak Jiang'ın siyasi nüfuzunu büyük oranda sürdürdüğü belirtiliyor. Eski Devlet Başkanı Jiang, son derece etkili olan Merkezi Askeri Komisyon'un başkanlığını sürdürüyor. Politbüro Daimi Komisyonu üyelerinin büyük bölümü de Jiang'a yakınlığıyla tanınan isimler.
1942 doğumlu Hu Jintao, Pekin Üniversitesi'nde hidroelektrik mühendisliği eğitimi aldı ve bir süre su kaynakları ve enerjiden sorumlu bakanlıkta çalıştı.
Devlet Başkanı Yardımcısı: Zeng Qinghong
Başbakan: Wen Jiabao
Dışişleri Bakanı: Li Zhaoxing
Ulusal Halk Kongresi Başkanı: Wu Bangguo
Çin basın-yayını ülke yönetimince denetleniyor. Pekin yönetimi yabancı haber kaynaklarının yayınlarını seçerek ve uygun olmayan internet sitelerine (porno, anti-devlet vs.) girişi bloke ederek bilgi erişimini de denetlemeye çalışıyor.
Hong Kong'un 1997'de Çin yönetimine bırakılması ardından buradaki medyanın bağımsızlığını yitireceği kaygıları duyuluyordu ancak bu gerçekleşmedi.
Hong Kong medyası yayın siyaseti açısından hala özgür bir çizgi izliyor ancak yönetimden müdahale endişeleri de varlığını sürdürüyor.
Çin basınında yetkililerin başarısızlıkları da, yolsuzluk yaptıkları suçlamaları da yer buluyor. Ancak medya genel olarak Çin Komünist Partisi'nin iktidar üzerindeki tekelini sorgulamaktan kaçınıyor.
Televizyon haber kaynakları arasında en yaygın olanı. Televizyon sektörü özellikle büyük kentlerde rekabete açık. Çinli yetkililerin açıkladığı 2002 rakamlarına göre, ülkede 1 milyar 100 bin televizyon izleyicisi var.
Çin, abonelik sistemiyle işletilen televizyonlar için de büyük bir pazar. 2010'a kadar ülkede 128 milyon kişinin bu hizmetlere abone olması bekleniyor.
Devlet denetimindeki merkezi televizyon ile bölgesel ve yerel kanallar da izleyici kitlelerini çekebilmek için mücadele halinde.
Ülke dışından yayın yapan kanalların izlenebilirliği sınırlı. Time Warner, News Corp ve Hong Kong merkezli Phoenix TV gibi büyük kuruluşlara ait belirli kanalların Guangdong eyaletinde kablolu sistemle yayınlanabilmesi için yapılmış bazı anlaşmalar bulunuyor.
Buna karşılık, Çin Merkezi Televizyonu'nun (CCTV) İngilizce yayınları da uydu aracılığıyla ABD ve İngiltere'deki izleyicilere aktarılıyor.
Pekin yönetimi yabancı yayınların ülke içinde kuruluşların yayın imkanları kullanılarak aktarılmasına, 'ulusal güvenliği veya siyasi istikrarı tehdit etmeme' koşuluyla izin verilebileceğini söylüyor.
Çin'de internet kullanımı da denetim altında tutulmasına rağmen hızla yayılıyor. Çin'de 2003 yılı ortası itibariyle 68 milyon internet kullancısı olduğu, bu sayının özellikle kentsel alanlarda yoğunlaştığı düşünülüyor.
Pekin yönetimi, yasaklı Falun Gong ruhani hareketine, insan hakları savunucusu gruplara ya da dış haber kaynaklarına ait olan sitelere erişimi de sık sık engelliyor.
Genel Ekonomik Durum [değiştir]
2001 yılının Aralık ayında, Çin Halk Cumhuriyeti'nin Dünya Ticaret Örgütü'yle 15 yıldır sürdürdüğü üyelik müzakereleri tamamlanmış ve hükümet, başta ticaret rejimi olmak üzere ekonomide çeşitli yapısal değişikliklere gideceği ve uluslararası ticaret kurallarına uyumlu hareket edeceğinin sözünü vermiştir. Hemen ertesinde yıllardır sinyalleri verilen yüksek büyüme hızı gelmiş, ticaret hacimlerinde rekorlar kırılmış, uluslararası doğrudan yatırımların en cazip çekim merkezi ÇHC olmuştur.
Satın alma paritesine göre hesaplandığında dünyanın en büyük ikinci ekonomisi olan ÇHC'nin normal şartlar altında 20 sene içerisinde bu sıralamada birinci sıraya yükselmesi öngörülmektedir.
Başlıca İhracat Yaptığı Ülkeler: ABD (%21.1), Hong Kong (%17.4), Japonya (%13.6), Güney Kore (% 4.6), Almanya (% 4), Hollanda (%2.7), Singapur (%2.2)
at]] Yaptığı Ülkeler: Japonya (%18), Tayvan (%11.9), Güney Kore (%10.4), ABD (%8.2), Almanya (%5.9), Hong Kong (%3.9), Rusya Federasyonu (%3.3), Malezya (%2.5)
Başlıca İhraç Ürünleri: Rafine edilmiş petrol ürünleri, yağlama maddeleri, kimyasal ürünler, alkollü içecekler ve alkolsüz içecekler, bitkisel yağlar ve hayvansal yağlar, elektrikli makineler ve ulaşım ekipmanları, büro malzemeleri, canlı hayvanlar, su ürünleri, pirinç, çay, konserve meyve-sebze, ham ipek, kömür, pamuk ipliği, hazır giyim eşyası, ayakkabı, spor eşyası, hafif sanayi mamulleri, demir-çelik ürünleri, oyuncaklar, elektronik eşya, telekomünikasyon ekipmanları.
Başlıca İthal Ürünleri: Muhtelif gıda ürünleri, elektrikli makineler ve motorlu taşıtlar, ham petrol, yağlama maddeleri, bitkisel ve hayvansal yağlar, doğal kauçuk, kereste, kağıt hamuru, pamuk, demir cevheri, gübre, plastik ürünler, çelik mamulleri, elektronik devreler, kimyasallar.
Dünya Bankası verilerine göre Çin Halk Cumhuriyeti'nin milli geliri 2004 yılında bir önceki yıla göre 200 milyar ABD doları artarak 1.649 milyar dolara çıkmıştır. Buna göre 1,3 milyarlık nüfusa sahip ülkede kişi başına düşen gelir 1374 dolardır.
Eyaletler（省）
Özerk Bölgeler（自治区）
] (新疆维吾尔自治区)
Merkeze direkt bağlı Belediyeler（直辖市）
Özel Yönetim bölgeleri（特别行政区）
| Çinde Yaşayan Türkler |
| Ülke adı |
Çin Halk Cumhuriyeti |
| Yaşayan Türk Grupları |
Uygurlar, Kansu Uygurları, Salar Türkleri, Kazaklar, Öngüt Türkleri. |
| Tahmini Nüfus |
30 milyon kadar |
| Yoğun Bulunduğu Şehirler |
style="padding-right: 1em;" / DOĞU TÜRKİSTAN, Kansu'da ve İç Moğolistan Özerk Bölgesinde. |
Çin nüfusunun %92'sini Han ulusu olarak bilinen etnik Çinliler oluşturur. Bunun dışında hükümet tarafından tanınan 55 etnik grup vardır. Bu 55 etnik gruptan bazılarının Çince'den tamamen farklı olan kendi lisan, kültür ve inançları var.
Çin'deki etnik gruplar nüfüsa oranlarına göre aşağıdaki gibi sıralanmaktadır:
Çin'deki 55 etnik grup
| 01 |
Zhuang (壮族) |
02 |
Manchu (满族) |
03 |
Hui¹ (回族) |
04 |
Miao (苗族) |
05 |
Uygur (维吾尔族) |
| 06 |
Yi (彝族) |
07 |
Tujia (土家族) |
08 |
Moğol (蒙古族) |
09 |
Tibetli (藏族) |
10 |
Buyei (布依族) |
| 11 |
Dong (侗族) |
12 |
Yao (瑶族) |
13 |
Koreli (朝鲜族) |
14 |
Bai (白族) |
15 |
Hani (哈尼族) |
| 16 |
Li (黎族) |
17 |
Kazak (哈萨克族) |
18 |
Dai² (傣族) |
19 |
She (畲族) |
20 |
Lisu (傈僳族) |
| 21 |
Gelao (仡佬族) |
22 |
Lahu (拉祜族) |
23 |
Dongsiang (东乡族) |
24 |
Va (佤族) |
25 |
Sui (水族) |
| 26 |
Nasi³ (纳西族) |
27 |
çiang (羌族) |
28 |
Tu (土族) |
29 |
sibe (锡伯族) |
30 |
Mulao (仫佬族) |
| 31 |
Kırgız (柯尔克孜族) |
32 |
Daur (达斡尔族) |
33 |
Jingpo (景颇族) |
34 |
Salar (撒拉族) |
35 |
Blang (布朗族) |
| 36 |
Maonan (毛南族) |
37 |
Tacik (塔吉克族) |
38 |
Pumi (普米族) |
39 |
Achang (阿昌族) |
40 |
Nu (怒族) |
| 41 |
Evenki (鄂温克族) |
42 |
Gin* (京族) |
43 |
Jino (基诺族) |
44 |
De'ang (德昂族) |
45 |
Özbek (乌孜别克族) |
| 46 |
Rus (俄罗斯族) |
47 |
Yugur (裕固族) |
48 |
Bonan (保安族) |
49 |
Monba (门巴族) |
50 |
Oroqen (鄂伦春族) |
| 51 |
Derung (独龙族) |
52 |
Tatar (塔塔尔族) |
53 |
Hezhen (赫哲族) |
54 |
Lhoba (珞巴族) |
55 |
Gaoshan** (高山族) |
- 1. Hui (回族 : Huí Zú, Çinli Müslümanlar olarak da bilinir)
- 2. Dai (傣族 : Dǎi Zú, Dai Lue olarak da bilinir, Tai etniğe bağlı bir etnik gruptur)
- 3. Naxi (纳西族 : Nàxī Zú) (Mosuo (摩梭 : Mósuō) dahil)
- 4.* Gin (京族 : Jīng Zú), yani Vietnamlı ya da Kinh'ler
- 5.** Gaoshan (高山族 : Gāoshān Zú), (bkz. Tayvan aborijinleri)
